Het is tijd voor een grote shift van
‘Het zelf willen/moeten doen’ naar
‘Samen is het leuker. Samen komen je en wij verder’
In dit blog shift ik soms van individueel nivo naar samenleving en vice versa.
Afgelopen decennia was het motto dat wij alles alleen wilden doen. Losmaken van het ‘moeten’ en oude gebruiken en verwachtingen die ons vertelden hoe ‘het’ samenleven hoorden te gaan.
Met als resultaat dat wij inmiddels nog meer moeten en er word ook flink gediscussieerd over hoe ‘het’ eigenlijk hoort te zijn…..
Op dit moment zijn we wel op een punt beland waar het individualisme en financieel gemotiveerde denken tegen ‘ons’ aan het werken is. Met als resultaat een grotere split tussen arm en rijk en eenzaamheid als een van de zaken waar de meesten van ons tegen aanlopen. En sommigen er ook niet meer uitkomen.
Wat wij collectief missen is verbinding met elkaar. Het verdeel en heers is wel op zijn toppunt denk ik.
Onze directe supportnetwerken rammelen en dat maakt individuele mensen beïnvloedbaar voor extreme gedachte goeden. Niet gek dat er gelobbyd word door conservatieve groepen in Den Haag of gemeenten en provincies. Niet gek dat extreme socialmedia kanalen door velen gevolgd worden. De dingen die daarop verkondigd worden zie je terug bij de jeugd en bij mensen die zich los voelen staan. Dit is het optimale klimaat om oude wijze van leven weer nieuw leven in te blazen…..
Maar willen wij (als maatschappij, samenleving) dit? Of willen wij echt vooruitgang en leren ‘samen te leven’, ons supportnetwerken versterken en rust brengen door collectieve basiszaken ook collectief te regelen….nu ook onze duurbetaalde pensioenen financieel spelletje worden op de beurs is de verwijdering van het cement in de samenleving wel kompleet!
Tijd om een grote shift te maken.
Gelukkig groeit het aantal initiatieven die saamhorigheid en samen bouwen aan een positieve samenleving voorstaan.
Even terug naar individueel nivo waar overtuigingen als:
“Ik mag een ander niet tot last zijn”
“Alles zelf willen moeten/uitzoeken”
Nog steeds hoogtij vieren en ervoor zorgen dat mensen zich niet bewust zijn dat ze door hulp te vragen een ander juist blij maken omdat deze persoon er graag voor je wil zijn maar omdat je het niet vroeg kwam he ter niet van…. Ja zo individualistisch zijn wij collectief geworden…
Realiseren dat je het spreekwoordelijke wiel weer aan het uitvinden bent!
Realiseren dat je met het vragen van hulp aan iemand in jou directe omgeving je deze persoon ook de ruimte geeft er voor jou te mogen zijn!
Realiseren dat hulpvragen geen knieval is of falen
Realiseren dat je jezelf en aan ander juist energie, moeite en tijd kan besparen door zaken samen uit te zoeken, beslissen en uit te voeren!
Realiseren dat je en wij samen verder komen, makkelijker en dat het leuker is!
Even terug naar het grote perspectief op de samenleving waarin wij leven! SAMEN
Op dit moment vraag ik mij wel af of efficiency, kosten besparen ook ten kosten mag gaan van ons verbonden en gezien worden als mens…Of de prijs en het resultaat van efficiency en kosten bespraken namelijk; eenzaamheid en een grotere split tussen arm en rijk het wel waard is.
Voedselbanken zijn niet nodig als er een goed collectief vangnet is. Vluchtelingen die buitenslapen is niet nodig als iemand op efficiency en kostenbesparingsgronden had besloten opvangcentra af te stoten! Daklozen opvang kan prima wanneer ervoor word gekozen mensen menswaardig te behandelen. Denk maar aan het wegbezuinigen van de gratis rechtshulp.
Allemaal besluiten en veranderingen waardoor het cement van onze samenleving is weggetrokken. Dit zijn bewuste keuzes geweest!
Leven kost centen maar levert Samenleving en verbondenheid op!
Doordat het cement van onze samenleving is weggetrokken door besluiten die genomen worden op gronden van kosten en efficiency. Zien we nu het resultaat terug in mensen die zich niet meer verbonden voelen bij de samenleving. Nogmaals Dit maakt deze mensen beïnvloedbaar voor de extreme socialmedia!
Ik zie het ook terug bij persoonlijke ergernis!
Tuurlijk is het fijn dat wij allen (ik ook) steeds meer zelf kunnen vinden en doen maar moet dat dan ook? Zelfs wanneer het persoonlijke contact en omgang kost?
Wanneer ik een bedrijf, een bank of gemeente belt krijg ik eerst een bandje. ” U kunt alle informatie op onze website vinden. Mocht u toch iemand willen spreken stuur ons dan een mail of chat bericht of blijf aan de lijn.”
Heel efficiënt maar sluit vele mensen uit omdat zij geen pc hebben of er niet mee om kunnen gaan. Waar ligt de grens? Ook denk ik @#%$&$ als ik het antwoord op mijn vraag op je website had gevonden dan had ik niet gebeld…..@#^$&%*%(
Ik zie het ook op gebied van persoonlijke omgang!
Heel fijn dat zaken bespreekbaar worden zoals grensoverschrijdend gedrag. Maar wat is de grens? Iedereen dient deze dan voor zichzelf uit te gaan maken en deze ook aan te geven zodat anderen daar rekening mee kunnen houden…
Ook wil je niet de grens van een ander over gaan waardoor mensen die van nature al veel rekening houden met andere, ten koste van zichzelf, zich nog meer gaan terugtrekken uit het sociale leven wat weer voor nog meer onzekerheid zorgt.
Met elkaar omgaan lijkt er niet makkelijker op te worden. Maar toch kweken wij mensen zo nieuwe omgangsvormen die ontstaan vanuit ieder individu. En daar zie ik hoop. Jezelf als uitgangspunt en dit bespreekbaar kunnen maken en een omgeving waarin ruimte is voor ieders wensen….zo zie ik einde aan het elkaar opleggen van omgangsregels! Het einde aan onderdrukking van elkaar…
Het kost meer moeite.
Het vraagt steeds meer inlevingsvermogen en communicatie over zaken waar je eerder niet bij stilstond, laat staan besprak.
Eenmaal besproken geeft het ook nieuwe respect naar elkaar en voel je meer verbinding met elkaar wat weer de eenzaamheid verminderd!